ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ Ε4 ΚΥΠΡΟΣ Μεταφερθείτε στις Διαδρομές Ε4 στην Κρήτη 
Η πρόσβαση στις υψηλές κορυφές του Πεδουλά, συνάδουν με την επίσκεψη στις ψηλότερες κορυφές της περιοχής της Μαραθάσας. Ο βουνίσιος χαρακτήρας του τοπίου είναι έντονος περιμετρικά της κοινότητας, αφού είναι περιτριγυρισμένη από ψηλές βουνοκορφές, απότομες βουνοπλαγιές και κορυφογραμμές.
Τα λουτρά της Ρήγαινας αποτελούν σημείο προβολής και ανάδειξης του μονοπατιού μελέτης της φύσης «Τα Λουτρά της Ρήγαινας και το Χλίο». Πρόκειται για κυκλικό μονοπάτι, μήκους 1,5 Km και σε μέσο υψόμετρο 840 m. Βρίσκεται έξω από το χωρίο Μουτουλλάς στην τοποθεσία Κληρουδκιού, στο τμήμα του δρόμου Μουτουλλά - Πεδούλα.
Το Χλίο στον Μουτουλλα αποτελεί σημείο προβολής και ανάδειξης του μονοπατιού μελέτης της φύσης «Τα Λουτρά της Ρήγαινας και το Χλίο». Βρίσκεται έξω από το χωρίο Μουτουλλάς. Το Χλιό βρίσκεται πλησίον της κοίτης του ποταμού Σέτραχου, στη θέση αυτή, υπάρχει εμφανής θειούχα πηγή, της οποία το νερό, λόγω της συγκέντρωσης των θειικών αλάτων, έχει την ιδιότητα να διατηρεί σταθερή θερμοκρασία, η οποία είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από τη θερμοκρασία του νερού φυσικής πηγής.
Σύμφωνα με ιστορικές αναφορές, η Κρύα Βρύση ή Κάτω Βρύση μέχρι και το 1908, αποτελούσε τη μοναδική βρύση που υπήρχε εντός της κοινότητας του Μουτουλλά.Η Κρύα Βρύση ή Κάτω Βρύση διαχρονικά αποτέλεσε το σημείο αναφοράς της κοινότητας Μουτουλλά, όχι μόνο λόγω ιστορικών αναφορών, αφού συνιστά την παλαιότερη πηγή υδροληψίας στην κοινότητα, άλλα και λόγω των ποιοτικών χαρακτηριστικών του νερού της.
.JPG)
Στη κοινότητα του Καλοπαναγιώτη, κοντά στις όχθες του ποταμού Σέτραχου, αναβλύζουν 11 θειούχες πηγές. Οι ιαματικές πηγές του Καλοπαναγιώτη και οι θεραπευτικές ιδιότητες των θειούχων νερών τους ήταν γνωστές από τα παλιά χρόνια. Οι θεραπευτικές ιδιότητες των θειούχων νερών του Καλοπαναγιώτη έχουν κατ' επανάληψιν διαπιστωθεί από επιστημονικές αναλύσεις από τα μέσα του 19ου αιώνα.
Η Μονή του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή, από το 1985 περιλαμβάνεται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Η αρχαιότερη μαρτυρία που υπάρχει για το μοναστήρι είναι από τον Ρώσο μοναχό Βασίλι Μπάρσκυ, ο οποίος επισκέφθηκε το μοναστήρι κατά το 1735. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του μοναστηριού αποτελεί το συγκρότημα των κτηρίων που το επανδρώνουν, τα οποία είναι αποτέλεσμα πολλών οικοδομήσεων και επεμβάσεων που ανάγονται σε διάφορες περιόδους.
Το ενετικό γεφύρι του Καλοπαναγιώτη, το οποίο διέρχεται πάνω από τον ποταμό Σέτραχο, διατηρεί μέχρι σήμερα την αρχική κατασκευαστική μορφή του. Αν και είναι άγνωστο το πότε κατασκευάστηκε, αποτελούσε για αιώνες το σημείο διέλευσης που ένωνε τον οικισμό της κοινότητας του Καλοπαναγίωτη με τις ιαματικές πηγές Καλοπαναγιώτη. Επίσης, το γεφύρι αποτέλεσε την οδό μετακίνησης προς την αγροτική περιοχή της κοινότητας που βρίσκεται πέρα από το μοναστήρι, αλλά και για τη σύνδεση της κοινότητας με το πρώτο δημοτικό σχολείο της.
Από το σύνολο των 11 νερόμυλων που λειτουργούσαν διαχρονικά μέσα στους αιώνες, στον ποταμό Σέτραχο σήμερα σώζεται ο νερόμυλος του Κύκκου στην κοινότητα του Καλοπαναγίωτη. Ο νερόμυλος του Κύκκου αποτελεί έναν από τους πλέον καλά διατηρημένους νερόμυλους του ορεινού όγκου του νησιού. Ο μύλος έχει κηρυχθεί «μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς».
Το φράγμα Καλοπαναγιώτη, όπως μαρτυρεί και το όνομα του, βρίσκεται στα διοικητικά όρια της κοινότητας του Καλοπαναγίωτη (~ 1Km βόρεια της κοινότητας) και αποτελεί κατασκευή συγκράτησης υδάτινων όγκων από τον ποταμό Σέτραχο. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1964 και ολοκληρώθηκε το 1966.